het land in
Door: Inger
Blijf op de hoogte en volg marten
14 Februari 2014 | Oeganda, Kampala
Bezoek
Een terugkerend thema op dit blog, want veel mensen weten de weg naar Uganda te vinden (en met de stuntprijzen van de KLM is het nog betaalbaar ook). In januari kwam mijn zus naar Kampala, on tour door Oost-Afrika, want behalve bij ons was ze ook nog een paar dagen in Dar er Salaam (Tanzania) en in Kigali (Rwanda). Leuk om zoveel tijd met elkaar te hebben, samen flexwerken op het terras, uit lunchen, kinderen naar school brengen en ophalen, naar de film, zwemmen, een boswandeling in het woud tussen Kampala en Jinja en meer van zulks. Dat is dan weer een voordeel aan zover weg zitten: áls je dan bezoek hebt dan is het meer dan een avondje uit met elkaar, erg fijn!
En toen ging ik een week op pad naar Arua om een training te geven samen met een collega, en als ik straks thuis kom (ik zit nu in een auto en zie het Afrikaans landschap aan me voorbijrazen) dan is er alweer nieuw bezoek: opa en oma!
Het land in
En ik was dus op pad. Een week het land in, naar Arua. Een stad(je) in het noordwesten van Uganda. Dichtbij de grens met zuid Sudan en Congo, dat klinkt dan meteen heel spannend maar daar merk je niks van. Wel zitten er in die regio nu veel vluchtelingen.
Maar waarom was ik daar? Een collega/vriendin met wie ik afgelopen jaar veel heb samengewerkt was uitgenodigd om een mentoring training te geven aan twee groepen die veel met lokale communities moeten gaan samenwerken. Omdat de groep te groot was om met 1 trainer te kunnen doen, ging ik mee als assistent. Na een jaar alleen maar klussen in Kampala een welkome afwisseling om eens wat meer te zien en ervaren in het land. En wat ervaar je dan zoal..? Natuurlijk de opening prayer bij begin van de training, een enthousiaste en leergierige groep Ugandezen, soms wat problemen om dingen echt goed uitgelegd te krijgen aan iedereen, moeders die hun baby meenemen en tijdens de training borstvoeding geven, “good food” en “een certificate” als verwachtingen van de deelnemers bij start van de training, koffie met een hardgekookt ei (met eigrijs in plaats van eigeel), toiletten met uitgebreide toelichting over hoe je een toilet eigenlijk moet gebruiiken (en achterlaten), ‘energizers’ als het allemaal wat te saai werd of te lang duurde, veel gegiechel bij die energizers, als je het woord krijgt beginnen met ‘thank you’, een aantal fanatiekelingen die 80% van de tijd met hun vinger omhoog zaten en een aantal muurbloempjes die zoveel mogelijk je blik vermijden, veel mobiele telefoongerinkel, en zo kan ik nog wel even doorgaan. En dan heb ik het alleen nog maar over de training, over het hotel kan ik ook nog wel wat kwijt of over wat je allemaal ziet onderweg (olifanten, hippo’s, herten, bavianen ja echt hoor! en kinderen die op vrijdag met een bos taken naar school lopen omdat ze dan de klas moeten vegen).
Sja ik kan het nooit zo mooi opschrijven als het in werkelijkheid is, dus dat moet ik dan ook maar niet proberen. Al met al inderdaad zeer de moeite waard, leuk om mee te maken, te zien dat het hier echt heel anders is dan in Kampala, boeiend om te werken met de lokale mensen hier, verfrissend dus.
En over anderhalve week ga ik alweer de stad uit. Dan ga ik naar Fort Portal, werken aan een haalbaarheidsonderzoek voor een ontwikkelaar die een winkelcentrum in die stad wil gaan bouwen. Locatie en situatie verkennen en daarna het rapport schrijven in Kampala, wordt een kortere trip, maar een dag of 3, maar ook weer leuk.
En zo blijven we lekker bezig. Kinderen op school, met sportdag en clubs en allerlei vrienden en activiteiten. Marten is druk met werken en ook met voorbereiding voor een nieuw toneelstuk. Ja ja we gaan weer iets nieuws doen. Dit keer een klein stuk met 4 acteurs. Volgende week starten de repetities, maar daar mag Marten verder over schrijven.
Een terugkerend thema op dit blog, want veel mensen weten de weg naar Uganda te vinden (en met de stuntprijzen van de KLM is het nog betaalbaar ook). In januari kwam mijn zus naar Kampala, on tour door Oost-Afrika, want behalve bij ons was ze ook nog een paar dagen in Dar er Salaam (Tanzania) en in Kigali (Rwanda). Leuk om zoveel tijd met elkaar te hebben, samen flexwerken op het terras, uit lunchen, kinderen naar school brengen en ophalen, naar de film, zwemmen, een boswandeling in het woud tussen Kampala en Jinja en meer van zulks. Dat is dan weer een voordeel aan zover weg zitten: áls je dan bezoek hebt dan is het meer dan een avondje uit met elkaar, erg fijn!
En toen ging ik een week op pad naar Arua om een training te geven samen met een collega, en als ik straks thuis kom (ik zit nu in een auto en zie het Afrikaans landschap aan me voorbijrazen) dan is er alweer nieuw bezoek: opa en oma!
Het land in
En ik was dus op pad. Een week het land in, naar Arua. Een stad(je) in het noordwesten van Uganda. Dichtbij de grens met zuid Sudan en Congo, dat klinkt dan meteen heel spannend maar daar merk je niks van. Wel zitten er in die regio nu veel vluchtelingen.
Maar waarom was ik daar? Een collega/vriendin met wie ik afgelopen jaar veel heb samengewerkt was uitgenodigd om een mentoring training te geven aan twee groepen die veel met lokale communities moeten gaan samenwerken. Omdat de groep te groot was om met 1 trainer te kunnen doen, ging ik mee als assistent. Na een jaar alleen maar klussen in Kampala een welkome afwisseling om eens wat meer te zien en ervaren in het land. En wat ervaar je dan zoal..? Natuurlijk de opening prayer bij begin van de training, een enthousiaste en leergierige groep Ugandezen, soms wat problemen om dingen echt goed uitgelegd te krijgen aan iedereen, moeders die hun baby meenemen en tijdens de training borstvoeding geven, “good food” en “een certificate” als verwachtingen van de deelnemers bij start van de training, koffie met een hardgekookt ei (met eigrijs in plaats van eigeel), toiletten met uitgebreide toelichting over hoe je een toilet eigenlijk moet gebruiiken (en achterlaten), ‘energizers’ als het allemaal wat te saai werd of te lang duurde, veel gegiechel bij die energizers, als je het woord krijgt beginnen met ‘thank you’, een aantal fanatiekelingen die 80% van de tijd met hun vinger omhoog zaten en een aantal muurbloempjes die zoveel mogelijk je blik vermijden, veel mobiele telefoongerinkel, en zo kan ik nog wel even doorgaan. En dan heb ik het alleen nog maar over de training, over het hotel kan ik ook nog wel wat kwijt of over wat je allemaal ziet onderweg (olifanten, hippo’s, herten, bavianen ja echt hoor! en kinderen die op vrijdag met een bos taken naar school lopen omdat ze dan de klas moeten vegen).
Sja ik kan het nooit zo mooi opschrijven als het in werkelijkheid is, dus dat moet ik dan ook maar niet proberen. Al met al inderdaad zeer de moeite waard, leuk om mee te maken, te zien dat het hier echt heel anders is dan in Kampala, boeiend om te werken met de lokale mensen hier, verfrissend dus.
En over anderhalve week ga ik alweer de stad uit. Dan ga ik naar Fort Portal, werken aan een haalbaarheidsonderzoek voor een ontwikkelaar die een winkelcentrum in die stad wil gaan bouwen. Locatie en situatie verkennen en daarna het rapport schrijven in Kampala, wordt een kortere trip, maar een dag of 3, maar ook weer leuk.
En zo blijven we lekker bezig. Kinderen op school, met sportdag en clubs en allerlei vrienden en activiteiten. Marten is druk met werken en ook met voorbereiding voor een nieuw toneelstuk. Ja ja we gaan weer iets nieuws doen. Dit keer een klein stuk met 4 acteurs. Volgende week starten de repetities, maar daar mag Marten verder over schrijven.
-
14 Februari 2014 - 19:31
Karen:
Klinkt goed! Je hebt me wel nieuwsgierig gemaakt naar het hotel... -
14 Februari 2014 - 20:08
Marten En Inger:
Karen, als je weer een keer hier bent gaan we op reis naar Arua en slapen we in de Royal Crane ;-). -
15 Februari 2014 - 13:40
Marion:
Haha!
Wij zien de Olympische Winterspelen op tv en de Olympische Zomerspelen op jullie foto's!!
liefs, Marion
-
15 Februari 2014 - 13:40
Marion:
Haha!
Wij zien de Olympische Winterspelen op tv en de Olympische Zomerspelen op jullie foto's!!
liefs, Marion
-
15 Februari 2014 - 13:40
Marion:
Haha!
Wij zien de Olympische Winterspelen op tv en de Olympische Zomerspelen op jullie foto's!!
liefs, Marion
-
15 Februari 2014 - 13:40
Marion:
Haha!
Wij zien de Olympische Winterspelen op tv en de Olympische Zomerspelen op jullie foto's!!
liefs, Marion
-
15 Februari 2014 - 13:41
Marion:
Nouja zeg, sorry, de computer deed raar. -
22 Februari 2014 - 19:40
Ruud Huurman:
Hier Ruud, vader Alex van het Landje. Net terug in Kampala uit datzelfde Arua, juist wel naar de vluchtelingen geweest voor 't werk. Narigheid, maar wat een mooi land hier! Ik zal zwaaien als ik maandagavond over vlieg!! -
11 Maart 2014 - 12:03
Marjo:
Dit reisverslag heb ik gemist, w.s. niet goed opgelet, want druk met wijkkrant Angerenstein, ook een belangrijke bezigheid! Weten jullie dat er naast jullie verhalen reclame pop-ups zijn (vast wel), bij deze dus een verhaal over een w.c. (merk Geberit) en de wijze waarop hun speciale waterdoorspoeling werkt. Zou dat geïnspireerd zijn door jouw tekst over toiletgebruik? Het plattelandsleven is wel totaal verschillend van de stad, w.s. woon je toch liever in Kampala dan in Arua, al was het alleen al vanwege de onderwijsvoorzieningen voor de kinderen! Liefs, Marjo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
