werk, school en vakantie
Door: Inger
Blijf op de hoogte en volg marten
24 Januari 2013 | Oeganda, Kampala
Alweer even geleden sinds het laatste bericht. Niet omdat er niets te vertellen is, maar omdat er van allerlei dingen te doen zijn. Wat dan?
Werk Inger
Zoals eerder gezegd raakte ik al vrij snel betrokken bij een leuke klus. Afgelopen donderdag en vrijdag had ik samen met een Nederlandse collega workshops met de organisatie waar het allemaal om gaat. Het is een club jonge mensen, onder leiding van hun zeer gedreven initiator Humphrey (http://www.viceversaonline.nl/2012/06/jonge-oegandees-vecht-voor-seksuele-gezondheid/), ontzettend enthousiaste vrijwilligers; allemaal studenten of net afgestudeerden die in hun vrije tijd activiteiten organiseren om de (Oegandese) jeugd te informeren over sexuality en reproductive health. Dat doen ze onder andere door beroemdheden in te schakelen die hun boodschap overbrengen op de jeugd. Ze doen en kunnen dus heel veel maar lopen tegen een gat in de organisatie aan, of beter gezegd het (op sommige fronten) gebrek aan organisatie. Het belangrijkste doel van de workshop was om te achterhalen wat er nu eigenlijk precies speelt . Wat loopt er niet en waar zitten de problemen waar iets aan gedaan moet of kan worden. Ze zijn stukje bij beetje gegroeid tot waar ze nu staan, maar hebben allemaal behoefte aan wat meer systeem, structuur en duidelijkheid. En het zijn van een vrijwilligersclub maakt het ook niet makkelijker, omdat veel er een baan bij (moeten) hebben, en dan groeien dingen scheef; want waarom ben jij er nooit en ik altijd, of: waarom kom jij alleen als de leider er ook is? Maar ook: waarom moet ik naar jou luisteren, je bent mijn baas niet? Enz.
Voor de workshops begonnen, was er eerst tijd voor gebed, gezang en zelfs een kleine preek. Er mocht meegezongen worden, maar daar heb ik vanaf gezien. Wel heb ik gefascineerd toe gekeken, toch heel bijzonder hoe een club jonge mensen (20-25 jaar) gezamenlijk ooit heeft besloten om elke werkdag met 45 minuten gebed te starten. Ik kon me geen vergelijkbare situatie in Nederland voorstellen en zeker niet in werkverband. Wat ook bijzonder was, was het feit dat er blootsvoets vergaderd werd, alle schoenen werden bij de deur uitgedaan. Toch een extra dimensie aan vergaderen, al die tenen ;-).
Nu dat allemaal wat helderder is, hebben we een plan gemaakt en kunnen we met kleinere teams aan de slag om dingen waar te maken. Het gaat dan om het opstellen van een financieel plan inclusief advies over fondsenwerving, over HR stukken met taakomschrijvingen en beslissingsbevoegdheid, maar ook over meer basale zaken als wie mailt wie waarover en wie bewaart de post vervolgens in welke administratie. En waarom gebeurt dat niet vanaf de e-mail van de organisatie maar gaat veel via gmail of hotmail. Zijn er ook notulen van vergaderingen? Of stukken waar beslissingen vast gelegd worden. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Erg leuk, zowel het inhoudelijke deel maar ook het enorme enthousiasme van deze mensen.
Kinderen
Maar de kinderen zijn er natuurlijk ook nog! Allemaal benieuwd natuurlijk hoe het er nu voorstaat na 2,5 week op school. Nou, eigenlijk heel goed! Alle drie leren ze elke dag weer wat Engels bij, begrijpen ze steeds meer, en worden er af en toe zelfs al woorden gezegd in de klas. In elk geval ‘goodmorning teacher’ als de dag begint, en ‘yes’ en ‘no’ natuurlijk. Maar soms zelfs meer dan dat. En als Juno het niet meer weet dan verzint ze gewoon een woord, zo wachtte zij dit weekend op haar gebakken ‘ie’ (ei dus), klonk blijkbaar Engels. Paris speelt in de pauze gewoon tikkertje, wat hier tak heet en Leto begint in de klas al wat te kletsen maar speelt in de pauzes meestal met de Nederlandse kinderen op het plein, wat natuurlijk ook heel leuk is. Paris zit sinds maandag op de voetbalclub op school, heel stoer want dat is natuurlijk ook weer nieuw. Maar hij wilde graag voetballen en ging het dus gewoon lekker doen. Heel fijn! Leto oogst bewondering bij het schoolzwemmen, want ze kan het al zo goed. Dus allemaal heel positief. Natuurlijk heeft niet iedereen altijd zin hoor. In de ochtend is het niet altijd gejuich als we weer naar school gaan, maar er hoeft niemand meer heel hard te huilen, dus dat is natuurlijk al heel knap!
En morgenavond mogen we allemaal naar school, dan is het zogenaamde pot-luck night (weet eigenlijk -nog- niet zo goed wat het betekent) en dan mogen alle ouders en kinderen op school komen eten, iedereen neemt iets te eten mee, heeft Marten ook eens wat meer tijd om op school rond te kijken.
Als ze uit school komen dan gaan Paris, Leto en Juno meestal met John de guard/tuinman spelen. Tikkertje of voetballen of ze gaan hem bespioneren als ie in de tuin werkt. Ook leuk! Deed ik vroeger ook met mijn buurjongetje (“zullen we gaan bespiedioneren” zeiden we dan, haha).
Vakantie
Dit weekend zijn we op vakantie geweest. Nu al? Ja nu al. Samen met nog twee gezinnen, dus dat is een leuk begin van ons sociaal bestaan hier. Erg gezellig en ook meteen echt vakantiegevoel: kamperen. Op een camping aan het Lake Victoria, waar je vanwege de bilharzia helaas niet in kunt zwemmen. Gelukkig was er een zwembad, dat maakte veel goed; vooral na de lange (warme!) wandeling langs het meer, en langs bananenbomen, hutjes, honden en een kudde schapen. Het is een mooie camping op ongeveer een uur rijden van ons huis, dus een goede weekendbestemming. Toen Marten in oktober terug kwam van zijn eerste trip naar Oeganda zei hij al dat we de kampeerspullen mee moesten nemen, want iedereen gaat hier kamperen, of ‘glamping’ ook wel (glamour camping) omdat het vaak inclusief ontbijt (en diner) geboekt wordt. Heel goed dus dat we onze kampeeruitrusting nog in de container hebben kunnen schuiven, konden we meteen op pad!
Huishoudelijke mededelingen
En dan is er natuurlijk ook nog het huis en alles wat daarmee te maken heeft. Bijvoorbeeld de ongediertebestrijding. Vanmorgen stond het bestrijdingsteam op de stoep om de tuin eens goed onder handen te nemen, dus nu zijn we zeker weer even slang- en ratvrij (niet dat ik er al eens een gezien heb, maar goed); dat gaat dan niet met een spuitbus door de tuin, maar de bestrijdingsmiddelen worden in een emmertje gemixt, vervolgens gaat er een van de mannen met een soort fietspomp het spul in een slang pompen en dan kan de ander het uitsproeien (zie de foto's).
Verder nog loodgieters die de waterdruk komen verbeteren of klusjesmannen die ervoor zorgen dat de voordeur gewoon dicht kan of dat je de douchekop op kunt hangen. En natuurlijk de schoonmaak lady, dat is nog even een lastige. Want constant iemand in huis hebben, is toch niet steeds heel prettig, dus dat is zoeken en wennen. Wat moet ik wel en niet uitleggen en wanneer wil je echt niet gestoord worden. Beetje zoeken dus nog naar een goede balans daar. Maar ach, als dat het enige is ;-).
Werk Inger
Zoals eerder gezegd raakte ik al vrij snel betrokken bij een leuke klus. Afgelopen donderdag en vrijdag had ik samen met een Nederlandse collega workshops met de organisatie waar het allemaal om gaat. Het is een club jonge mensen, onder leiding van hun zeer gedreven initiator Humphrey (http://www.viceversaonline.nl/2012/06/jonge-oegandees-vecht-voor-seksuele-gezondheid/), ontzettend enthousiaste vrijwilligers; allemaal studenten of net afgestudeerden die in hun vrije tijd activiteiten organiseren om de (Oegandese) jeugd te informeren over sexuality en reproductive health. Dat doen ze onder andere door beroemdheden in te schakelen die hun boodschap overbrengen op de jeugd. Ze doen en kunnen dus heel veel maar lopen tegen een gat in de organisatie aan, of beter gezegd het (op sommige fronten) gebrek aan organisatie. Het belangrijkste doel van de workshop was om te achterhalen wat er nu eigenlijk precies speelt . Wat loopt er niet en waar zitten de problemen waar iets aan gedaan moet of kan worden. Ze zijn stukje bij beetje gegroeid tot waar ze nu staan, maar hebben allemaal behoefte aan wat meer systeem, structuur en duidelijkheid. En het zijn van een vrijwilligersclub maakt het ook niet makkelijker, omdat veel er een baan bij (moeten) hebben, en dan groeien dingen scheef; want waarom ben jij er nooit en ik altijd, of: waarom kom jij alleen als de leider er ook is? Maar ook: waarom moet ik naar jou luisteren, je bent mijn baas niet? Enz.
Voor de workshops begonnen, was er eerst tijd voor gebed, gezang en zelfs een kleine preek. Er mocht meegezongen worden, maar daar heb ik vanaf gezien. Wel heb ik gefascineerd toe gekeken, toch heel bijzonder hoe een club jonge mensen (20-25 jaar) gezamenlijk ooit heeft besloten om elke werkdag met 45 minuten gebed te starten. Ik kon me geen vergelijkbare situatie in Nederland voorstellen en zeker niet in werkverband. Wat ook bijzonder was, was het feit dat er blootsvoets vergaderd werd, alle schoenen werden bij de deur uitgedaan. Toch een extra dimensie aan vergaderen, al die tenen ;-).
Nu dat allemaal wat helderder is, hebben we een plan gemaakt en kunnen we met kleinere teams aan de slag om dingen waar te maken. Het gaat dan om het opstellen van een financieel plan inclusief advies over fondsenwerving, over HR stukken met taakomschrijvingen en beslissingsbevoegdheid, maar ook over meer basale zaken als wie mailt wie waarover en wie bewaart de post vervolgens in welke administratie. En waarom gebeurt dat niet vanaf de e-mail van de organisatie maar gaat veel via gmail of hotmail. Zijn er ook notulen van vergaderingen? Of stukken waar beslissingen vast gelegd worden. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Erg leuk, zowel het inhoudelijke deel maar ook het enorme enthousiasme van deze mensen.
Kinderen
Maar de kinderen zijn er natuurlijk ook nog! Allemaal benieuwd natuurlijk hoe het er nu voorstaat na 2,5 week op school. Nou, eigenlijk heel goed! Alle drie leren ze elke dag weer wat Engels bij, begrijpen ze steeds meer, en worden er af en toe zelfs al woorden gezegd in de klas. In elk geval ‘goodmorning teacher’ als de dag begint, en ‘yes’ en ‘no’ natuurlijk. Maar soms zelfs meer dan dat. En als Juno het niet meer weet dan verzint ze gewoon een woord, zo wachtte zij dit weekend op haar gebakken ‘ie’ (ei dus), klonk blijkbaar Engels. Paris speelt in de pauze gewoon tikkertje, wat hier tak heet en Leto begint in de klas al wat te kletsen maar speelt in de pauzes meestal met de Nederlandse kinderen op het plein, wat natuurlijk ook heel leuk is. Paris zit sinds maandag op de voetbalclub op school, heel stoer want dat is natuurlijk ook weer nieuw. Maar hij wilde graag voetballen en ging het dus gewoon lekker doen. Heel fijn! Leto oogst bewondering bij het schoolzwemmen, want ze kan het al zo goed. Dus allemaal heel positief. Natuurlijk heeft niet iedereen altijd zin hoor. In de ochtend is het niet altijd gejuich als we weer naar school gaan, maar er hoeft niemand meer heel hard te huilen, dus dat is natuurlijk al heel knap!
En morgenavond mogen we allemaal naar school, dan is het zogenaamde pot-luck night (weet eigenlijk -nog- niet zo goed wat het betekent) en dan mogen alle ouders en kinderen op school komen eten, iedereen neemt iets te eten mee, heeft Marten ook eens wat meer tijd om op school rond te kijken.
Als ze uit school komen dan gaan Paris, Leto en Juno meestal met John de guard/tuinman spelen. Tikkertje of voetballen of ze gaan hem bespioneren als ie in de tuin werkt. Ook leuk! Deed ik vroeger ook met mijn buurjongetje (“zullen we gaan bespiedioneren” zeiden we dan, haha).
Vakantie
Dit weekend zijn we op vakantie geweest. Nu al? Ja nu al. Samen met nog twee gezinnen, dus dat is een leuk begin van ons sociaal bestaan hier. Erg gezellig en ook meteen echt vakantiegevoel: kamperen. Op een camping aan het Lake Victoria, waar je vanwege de bilharzia helaas niet in kunt zwemmen. Gelukkig was er een zwembad, dat maakte veel goed; vooral na de lange (warme!) wandeling langs het meer, en langs bananenbomen, hutjes, honden en een kudde schapen. Het is een mooie camping op ongeveer een uur rijden van ons huis, dus een goede weekendbestemming. Toen Marten in oktober terug kwam van zijn eerste trip naar Oeganda zei hij al dat we de kampeerspullen mee moesten nemen, want iedereen gaat hier kamperen, of ‘glamping’ ook wel (glamour camping) omdat het vaak inclusief ontbijt (en diner) geboekt wordt. Heel goed dus dat we onze kampeeruitrusting nog in de container hebben kunnen schuiven, konden we meteen op pad!
Huishoudelijke mededelingen
En dan is er natuurlijk ook nog het huis en alles wat daarmee te maken heeft. Bijvoorbeeld de ongediertebestrijding. Vanmorgen stond het bestrijdingsteam op de stoep om de tuin eens goed onder handen te nemen, dus nu zijn we zeker weer even slang- en ratvrij (niet dat ik er al eens een gezien heb, maar goed); dat gaat dan niet met een spuitbus door de tuin, maar de bestrijdingsmiddelen worden in een emmertje gemixt, vervolgens gaat er een van de mannen met een soort fietspomp het spul in een slang pompen en dan kan de ander het uitsproeien (zie de foto's).
Verder nog loodgieters die de waterdruk komen verbeteren of klusjesmannen die ervoor zorgen dat de voordeur gewoon dicht kan of dat je de douchekop op kunt hangen. En natuurlijk de schoonmaak lady, dat is nog even een lastige. Want constant iemand in huis hebben, is toch niet steeds heel prettig, dus dat is zoeken en wennen. Wat moet ik wel en niet uitleggen en wanneer wil je echt niet gestoord worden. Beetje zoeken dus nog naar een goede balans daar. Maar ach, als dat het enige is ;-).
-
24 Januari 2013 - 15:43
Beatrijs:
Wow, wat klinkt het allemaal al fijn en ingeburgerd!
Fijn dat je al (zinnig) werk omhanden hebt. Heel leuk om het te lezen.
Enjoy weer!
Liefs uit snowy (wel of geen Elfstedentocht, dat speelde hier dagen...) en kouiig Nederland.
Peter, Bé & Door -
24 Januari 2013 - 17:39
Hester:
Knap hoor van jullie en de kinderen om zo snel al 'de dagelijkse gang'. Op te pakken. Petje af!
Groet van Hester -
24 Januari 2013 - 18:43
Sytske:
Klinkt goed weer. Leuk project hoor Inger. Veel succes en liefs. -
24 Januari 2013 - 18:48
Mickey Starink:
Heerlijk om jullie belevenissen te lezen. Kijk er altijd weer naar uit. Beetje jaloers natuurlijk want ik hou niet van kou en sneeuw zoals momenteel in nederland. Al helemaal niet met kleine kinderen die om de haverklap buiten willen spelen en dan weer in het hele winterse tenue gehezen moeten worden.
liefs,
mickey -
24 Januari 2013 - 19:08
Caroline Tintel:
Wat goed dat de kinderen al Engels spreken. Super Children! Goede berichten allemaal en top foto's ;-)
groetjes Caroline -
25 Januari 2013 - 08:47
Mirjam:
Lieve mensen,
Wat leuk om te lezen, en wat schrijf je dat allemaal lekker op Inger, ik zie het helemaal voor me.
liefs Mirjam -
25 Januari 2013 - 14:59
Marjo:
Fijn, zo'n uitgebreid verslag. Het inburgeren gaat zo in een best hoog tempo, heb ik het idee. Jullie schrijven niks over verlangen naar de school of vriendjes/vriendinnetjes in ned. Hebben de kinderen het daar niet over of werken de oudere al met skype of zo om ook die contacten aan te houden? Sterkte met jullie werkzaamheden, liefs, Marjo -
27 Januari 2013 - 11:53
Klaas:
Misschien iets voor TLO, die tenen? -
27 Januari 2013 - 22:46
Marta:
Week days there are as exciting as weekends!
And a holiday destination just 1 hour from home… not bad
Looking forward to the next post!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
