Verkleed, vakantie, hond en meer
Door: Inger
Blijf op de hoogte en volg marten
28 Februari 2013 | Oeganda, Kampala
Donderdagavond, laatste avond alleen thuis voor Marten morgen weer terug komt van zijn workshop in Arua. Hij is dan de hele week op pad geweest (zijn verslag zal binnenkort wel volgen), en dat is voor het eerst sinds we hier zijn. Even wennen dus, voor mij en ook voor de kinderen, maar het is allemaal goed gegaan. Af en toe wat extra energie nodig in de ochtenden om alle kinderen te mobiliseren.. Maar we hebben het gered! Morgen een extra activiteit erbij ‘smorgens in de vroegte (hoera), want dan mogen de kinderen verkleed naar school komen. Het is deze week boekenweek op school, dus dat is weer aanleiding voor veel activiteiten. Natuurlijk een wedstrijd (wie maakt de mooiste/beste book cover of book review), maar ook in je pyjama naar school komen voor de bedtime story telling, en morgen dan verkleed als je favoriete book character. Tas met verkleedkleren maar weer eens op z’n kop gehouden, alle boeken bekeken en 3 personages en -niet onbelangrijk!- haalbare outfits bedacht. Uiteindelijk worden het Wally, Pippi en Sneeuwwitje, foto’s volgen wellicht nog, maar nu in elk geval vast Pippi erop (ben best trots op de vlechten..). Een andere leuke boekenweekactiviteit is de zogenaamde poetry break. Kinderen mogen een gedichtje uit hun hoofd leren en dan bij willekeurige klassen binnenlopen ‘poetry break’ roepen en hun rijm voordragen. Erg grappig. Onze kinderen waren nog niet zover dat ze die rol op zich durfden te nemen, maar hun lessen zijn deze week wel regelmatig onderbroken.
Afgelopen weekend zijn Marten en ik in het asiel gaan kijken of er een geschikte hond voor ons bij zat, omdat het ons leuk lijkt een hondje rond te laten rennen in onze grote tuin. Fijn om de apen op afstand te houden en goed voor de kinderen om te wennen aan een hond. Bijna iedereen heeft hier dieren (en dan niet een kanarie of een vis, nee een hele kinderboerderij met geiten, kippen, honden en katten), en vooral Leto en Juno zijn best een beetje bang. We hopen dat door het hebben van een eigen hond de angst wat minder zal worden. Dat moet natuurlijk nog blijken. Maar goed, er was een hond, Moon genaamd, die zeer geschikt zou zijn voor gezinnen met kinderen. Aanstaande zaterdag kunnen we haar op gaan halen, dus ook daarvan volgt tzt wel een foto.
En dan zijn we natuurlijk ook nog op vakantie geweest. Naar Fort Portal om precies te zijn, een stad in het westen van Oeganda op ongeveer 5 uur rijden van Kampala. Een heel mooi groen gebied, met veel theeplantages en bergen/heuvels. We stonden daar op een camping bij een boerderij (heel Hollands dus eigenlijk) en daar was verder helemaal .. n i e m a n d.. Kun je het je voorstellen? Een camping, heel mooi, heel groen, prachtig weer, en dan sta je daar: alleen. Geen Nederlandse caravan naast je tent of een Frans gezin (ik heb tegen beide helemaal niks, dat vooropgesteld), maar het is gewoon zo vreemd, zo ruimtelijk, zo rustig, zo, ja gek gewoon. Het was weer glamping ipv camping (voor de lezers die nu pas invallen, dat is een combi van glamour en camping), dus ’s avonds lekker meegegeten in het restaurant. Verder een aantal wandelingen gemaakt, veel apen gezien en weer heel mooie vogels. En een wandeling langs een dorpje waar we door een hele sliert kinderen gevolgd werden. Zij keken vol verbazing naar de schoenen en kleren van onze kinderen en andersom hetzelfde, of eerder naar het ontbreken daarvan. Heel duidelijk weer hoeveel dingen voor ons zo vanzelfsprekend zijn en voor anderen in de verste verte niet.. ‘mama waarom lopen die kinderen op hun blote voeten?’ ‘en waarom zijn die kleren zo vies?’ maar ook ‘mogen ze wel zo ver van huis en wie brengt ze nu weer terug?’..
Momenteel bereiden we ons voor op de aanstaande verkiezingen in Kenia. Vanuit de ambassade werd een mail rondgestuurd met het advies je tank vol te gooien en wat voedsel in te slaan. Vorige keer was het nogal bar na de verkiezingen en dat had veel invloed op de bevoorrading in Oeganda, brandstof werd heel duur en zelfs tijdelijk niet verkrijgbaar. Wellicht valt het allemaal mee, maar ja je weet nooit. Dus wie weet eten we de komende weken rijst en bonen uit blik en gaan we alles te voet doen ;-).
Nog een korte politie update (ja ik kan het niet laten he). Ik ben namelijk in 24 uur tijd 2x aangehouden, een keer terecht, dat was ’s avonds en ik zat een beetje te zoeken met groot licht en stadslicht. Toen werd ik gestopt en moest ik een boete betalen, prima natuurlijk, maar dat wilde de agent al vrij snel zelf niet meer, liever smeergeld proberen. Toen vroeg hij het of het slecht was als ik wat beltegoed voor hem zou kopen. Ik wilde dan liever de boete betalen dus ik antwoordde maar dat ik dat inderdaad slecht vond (hopend dat ik daarmee niet de zaak onnodig moeilijk zou maken, maar ja een mens moet zo zn principes hebben he). Waarop hij snel antwoordde dat het maar een grapje was hoor, haha. En vandaag werk ik door een agente aan de kant gewenkt. Juno zat bij mij, dus toen moest ik even vertellen waarom ik maar 1 kind had, ‘ik heb er al drie’, ‘oh’. Toen vroeg ze wanneer er nog een zou komen (nou jaaa?!) en toen mocht ik weer doorrijden.
Tot een volgende keer, tijd voor een kopje Oegandese koffie
Afgelopen weekend zijn Marten en ik in het asiel gaan kijken of er een geschikte hond voor ons bij zat, omdat het ons leuk lijkt een hondje rond te laten rennen in onze grote tuin. Fijn om de apen op afstand te houden en goed voor de kinderen om te wennen aan een hond. Bijna iedereen heeft hier dieren (en dan niet een kanarie of een vis, nee een hele kinderboerderij met geiten, kippen, honden en katten), en vooral Leto en Juno zijn best een beetje bang. We hopen dat door het hebben van een eigen hond de angst wat minder zal worden. Dat moet natuurlijk nog blijken. Maar goed, er was een hond, Moon genaamd, die zeer geschikt zou zijn voor gezinnen met kinderen. Aanstaande zaterdag kunnen we haar op gaan halen, dus ook daarvan volgt tzt wel een foto.
En dan zijn we natuurlijk ook nog op vakantie geweest. Naar Fort Portal om precies te zijn, een stad in het westen van Oeganda op ongeveer 5 uur rijden van Kampala. Een heel mooi groen gebied, met veel theeplantages en bergen/heuvels. We stonden daar op een camping bij een boerderij (heel Hollands dus eigenlijk) en daar was verder helemaal .. n i e m a n d.. Kun je het je voorstellen? Een camping, heel mooi, heel groen, prachtig weer, en dan sta je daar: alleen. Geen Nederlandse caravan naast je tent of een Frans gezin (ik heb tegen beide helemaal niks, dat vooropgesteld), maar het is gewoon zo vreemd, zo ruimtelijk, zo rustig, zo, ja gek gewoon. Het was weer glamping ipv camping (voor de lezers die nu pas invallen, dat is een combi van glamour en camping), dus ’s avonds lekker meegegeten in het restaurant. Verder een aantal wandelingen gemaakt, veel apen gezien en weer heel mooie vogels. En een wandeling langs een dorpje waar we door een hele sliert kinderen gevolgd werden. Zij keken vol verbazing naar de schoenen en kleren van onze kinderen en andersom hetzelfde, of eerder naar het ontbreken daarvan. Heel duidelijk weer hoeveel dingen voor ons zo vanzelfsprekend zijn en voor anderen in de verste verte niet.. ‘mama waarom lopen die kinderen op hun blote voeten?’ ‘en waarom zijn die kleren zo vies?’ maar ook ‘mogen ze wel zo ver van huis en wie brengt ze nu weer terug?’..
Momenteel bereiden we ons voor op de aanstaande verkiezingen in Kenia. Vanuit de ambassade werd een mail rondgestuurd met het advies je tank vol te gooien en wat voedsel in te slaan. Vorige keer was het nogal bar na de verkiezingen en dat had veel invloed op de bevoorrading in Oeganda, brandstof werd heel duur en zelfs tijdelijk niet verkrijgbaar. Wellicht valt het allemaal mee, maar ja je weet nooit. Dus wie weet eten we de komende weken rijst en bonen uit blik en gaan we alles te voet doen ;-).
Nog een korte politie update (ja ik kan het niet laten he). Ik ben namelijk in 24 uur tijd 2x aangehouden, een keer terecht, dat was ’s avonds en ik zat een beetje te zoeken met groot licht en stadslicht. Toen werd ik gestopt en moest ik een boete betalen, prima natuurlijk, maar dat wilde de agent al vrij snel zelf niet meer, liever smeergeld proberen. Toen vroeg hij het of het slecht was als ik wat beltegoed voor hem zou kopen. Ik wilde dan liever de boete betalen dus ik antwoordde maar dat ik dat inderdaad slecht vond (hopend dat ik daarmee niet de zaak onnodig moeilijk zou maken, maar ja een mens moet zo zn principes hebben he). Waarop hij snel antwoordde dat het maar een grapje was hoor, haha. En vandaag werk ik door een agente aan de kant gewenkt. Juno zat bij mij, dus toen moest ik even vertellen waarom ik maar 1 kind had, ‘ik heb er al drie’, ‘oh’. Toen vroeg ze wanneer er nog een zou komen (nou jaaa?!) en toen mocht ik weer doorrijden.
Tot een volgende keer, tijd voor een kopje Oegandese koffie
-
28 Februari 2013 - 20:57
Wouter:
:-) -
28 Februari 2013 - 20:59
Corine:
Hoi inger!
Wederom erg leuk om je verhalen te lezen. Geinig, die poetry break. Zo te lezen allemaal wel leuk dus, allemaal nieuwe ervaringen, vooral met de politie!
Hier alles prima. Gezien de voortdurende huizencrisis ben ik nu bezig met onze herfinanciering, druk dus wel qua werk, maar nog wel te overzien. De laatste tijd gezien het barre weer lekker met de meiden naar voorstellingen geweest. Beginnen ze nu leuk te vinden en vragen er zelfs om. Vorig weekend met vrienden in een huis in de buurt van Enschede gezeten, 16 kinderen en evenzoveel volwassenen. Nieuwe ervaring, maar best goed bevallen. Kinderen spelen lekker met elkaar en als ouders kun je lekker eten, drinken, kletsen en weer eten en drinken, zoiets.
Heb zin in vakantie, maar moet nog ff door. Hebben pas eind april een weekje Griekenland geboekt.....
Nou heee, ga jullie goed, x
Corine -
28 Februari 2013 - 21:13
Marion:
Maike kon zien als wie Leto verkleed was, zónder eerst het stukje te lezen, goed gelukt dus!!
Heb je ook een PAARD, Leto, net als Pippi? Dat wil Maike natuurlijk graag weten.
Wij hadden afgelopen week ook een hondje, te logeren. Eyla is nog een pup, dus handen vol, zeg maar. Wel heel leuk! Maar Sandra heeft haar toch weer mee naar Keulen genomen. Gelukkig ook maar, want die moet elke dag minstens twee keer een uur uitgelaten worden.
Ook als het regent. Of sneeuwt.
De poetry break vind ik superleuk, dat gaan we op de Kiekendief ook een keer doen, beloofd.
Misschien had Paris wel een Nederlands gedicht voor kunnen dragen.
Ik weet nog een hele leuke, Paris:
Het heet: 'zes'
1, 2, 3, 4, 5, 7
En deze is voor Juno:
"Ik zit mij in de auto een beetje te vervelen,
'k wou dat ik met z'n tweeën was, dan kon ik samen spelen'.
Politieagent ook weer tevreden.
Liefs, Marion
-
03 Maart 2013 - 19:24
Annette:
Wat leuk om jullie verhalen te volgen. Het lijkt me een hele belevenis. Veel plezier met Moon, is het een goed voorleesvriendje?
groetjes
Annette -
09 Maart 2013 - 22:14
Sytske:
hahaha, die tweede politieagente, grappig hoor :). Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
