Rwanda en meer
Door: Inger
Blijf op de hoogte en volg marten
08 November 2014 | Oeganda, Kampala
Sinds de laatste update geen vervelende ontwikkelingen meer op het personeelvlak. De nieuwe guard is een handige timmerman, dus nu zijn we zelfs een kippenren rijker. Mooi getimmerd en met kippengaas afgedekt, het zou zonde zijn als de gieren en valken die hier rondvliegen een kippenboutje opeten. De eerste 3 eitjes liggen in de koelkast, dus binnenkort maar eens uitvinden of het eigeel bij onze kippen ook echt geel is. Ja, dat lijkt zo vanzelfsprekend, maar dat is het hier dus niet, hé? Je koopt zelfs eieren waarbij expliciet op de doos ‘yellow yolk’ staat.
Reizen
Morgen vertrekt Marten voor een paar dagen naar Burundi. Een BTC bijeenkomst in Bujumbura waar alle infrastructure experts bij elkaar komen, kennis delen en ervaring uitwisselen. Nog even afwachten of dat een boeiende of saaie trip gaat worden.
Een paar weken geleden zijn we met z’n vijven op vakantie geweest naar Rwanda. Van verschillende mensen gehoord dat het zo anders was dan Uganda dus dat wilden we dan ook wel eens meemaken. Makkelijker gezegd dan gedaan, want er gaat toch wat uitzoekwerk en georganiseer aan vooraf. Een visum kopen aan de grens is niet mogelijk (voor ons), dus dat moest vooraf allemaal geregeld zijn. En daar heb je dan weer een uitnodigingsbrief voor nodig, maar ja niemand had ons uitgenodigd.. Dus wat dan? De baliedame zei dat ik dan ook wel zelf een brief mocht schrijven (?). Hoe dan ook, het volstond inderdaad om de visa te krijgen. Dan ook nog wat navraagwerk over hoe onze auto van Ug naar Rw (en terug) te krijgen. Bleek makkelijker dan gedacht, maar waren ook wat formulieren en stempels voor nodig bij de grens. Eigenlijk wel leuk, de chaos en het van loket naar loket gaan bij de grensovergang. Goed ook dat het een chaos was tussendoor want in het ene land rijden ze links en in het andere rechts (niet dat dat ergens aan staat gegeven, dat moet je gewoon weten blijkbaar), maar door de chaos is er dus ook geen systeem voor nodig om dat te regelen. Jaja, zo heeft ook hier elk nadeel wel een voordeel.
Rwanda is inderdaad heel anders. Schoner, georganiseerder, maar ogenschijnlijk ook wat bedrukter. Mensen zijn minder hartelijk en blij dan in Uganda (voor zover je dat echt kunt beoordelen na een trip van een paar dagen). Daar staat tegenover dat de politie doet wat ze moeten doen, en niet in ruil voor een soda van alles door de vingers zien. De boda boda chauffeurs (brommertaxi) hebben allemaal een helm op (dat was toch vreemd) en dat niet alleen, ze hebben een extra helm bij zich voor passagiers! Plastic zakken zijn verboden, dus er ligt veel minder troep op straat. En dan is er natuurlijk de geschiedenis, indrukwekkend en droevig makend. De genocide memorial maakte dat zeer duidelijk. Wat ook fascinerend was, is de verplichte community service, elke laatste zaterdag van de maand is het ‘umuganda’. Van 8-11u zijn alle winkels en bedrijven dicht en moet je verplicht meewerken aan de opbouw van het land of aan community building, dat kan betekenen dat je onkruid wiedt of de straten veegt, maar ook dat je aan buurtwerk doet. Mooi en tegelijkertijd ook bevreemdend en ietwat betuttelend misschien.
Dat was dus Rwanda, veel rijden in een korte tijd, maar desondanks toch heel blij dat we het gezien hebben.
En dan hadden we ook nog hooggeëerd bezoek vorige week, mijn middelbare schoolvriendin Violanda was voor werk in Kenia en kwam een weekend langs. Dat was leuk! Ze moest wel semi-verplicht mee naar een Halloween kampeerweekend, want dat stond al lang gepland. Dus ze heeft mooie uitdossingen gezien en de zakken vol snoep mogen aanschouwen. Wat een raar feest eigenlijk, zoooooveel snoep, voorraad voor een heel jaar denk ik. Volgens mij is het in Nederland ook steeds populairder aan het worden, of niet?
Op school is het druk deze weken, kinderen moeten uitvindingen maken, best wel veel huiswerk doen voor Nederlandse en Engelse school, meedoen aan zwemwedstrijden, sportdag en dan ook nog een schoolkamp voor Paris volgende week. Allemaal heel leuk, maar soms best wel vol. Volgende week viert Paris zijn 10e verjaardag (ja jeempie, alweer bijna 10..), en mijn verjaardag is afgelopen week in kleine kring gevierd, uit eten met z’n vijven en gisteren ook nog uit eten met vrienden.
Inmiddels zijn de repetities voor de pantomime van dit jaar gestart, het is net zo chaotisch als vorig jaar, dus Marten is heel blij dat ie dit keer meespeelt en niet alle regelzaken en verantwoordelijkheid op zich hoeft te nemen (en ik ook).
Nou en dat was ons kleine leven in een notendop. Binnenkort meer, ik zal Marten proberen te overtuigen om ook weer eens een bijdrage te leveren aan heet blog.
Reizen
Morgen vertrekt Marten voor een paar dagen naar Burundi. Een BTC bijeenkomst in Bujumbura waar alle infrastructure experts bij elkaar komen, kennis delen en ervaring uitwisselen. Nog even afwachten of dat een boeiende of saaie trip gaat worden.
Een paar weken geleden zijn we met z’n vijven op vakantie geweest naar Rwanda. Van verschillende mensen gehoord dat het zo anders was dan Uganda dus dat wilden we dan ook wel eens meemaken. Makkelijker gezegd dan gedaan, want er gaat toch wat uitzoekwerk en georganiseer aan vooraf. Een visum kopen aan de grens is niet mogelijk (voor ons), dus dat moest vooraf allemaal geregeld zijn. En daar heb je dan weer een uitnodigingsbrief voor nodig, maar ja niemand had ons uitgenodigd.. Dus wat dan? De baliedame zei dat ik dan ook wel zelf een brief mocht schrijven (?). Hoe dan ook, het volstond inderdaad om de visa te krijgen. Dan ook nog wat navraagwerk over hoe onze auto van Ug naar Rw (en terug) te krijgen. Bleek makkelijker dan gedacht, maar waren ook wat formulieren en stempels voor nodig bij de grens. Eigenlijk wel leuk, de chaos en het van loket naar loket gaan bij de grensovergang. Goed ook dat het een chaos was tussendoor want in het ene land rijden ze links en in het andere rechts (niet dat dat ergens aan staat gegeven, dat moet je gewoon weten blijkbaar), maar door de chaos is er dus ook geen systeem voor nodig om dat te regelen. Jaja, zo heeft ook hier elk nadeel wel een voordeel.
Rwanda is inderdaad heel anders. Schoner, georganiseerder, maar ogenschijnlijk ook wat bedrukter. Mensen zijn minder hartelijk en blij dan in Uganda (voor zover je dat echt kunt beoordelen na een trip van een paar dagen). Daar staat tegenover dat de politie doet wat ze moeten doen, en niet in ruil voor een soda van alles door de vingers zien. De boda boda chauffeurs (brommertaxi) hebben allemaal een helm op (dat was toch vreemd) en dat niet alleen, ze hebben een extra helm bij zich voor passagiers! Plastic zakken zijn verboden, dus er ligt veel minder troep op straat. En dan is er natuurlijk de geschiedenis, indrukwekkend en droevig makend. De genocide memorial maakte dat zeer duidelijk. Wat ook fascinerend was, is de verplichte community service, elke laatste zaterdag van de maand is het ‘umuganda’. Van 8-11u zijn alle winkels en bedrijven dicht en moet je verplicht meewerken aan de opbouw van het land of aan community building, dat kan betekenen dat je onkruid wiedt of de straten veegt, maar ook dat je aan buurtwerk doet. Mooi en tegelijkertijd ook bevreemdend en ietwat betuttelend misschien.
Dat was dus Rwanda, veel rijden in een korte tijd, maar desondanks toch heel blij dat we het gezien hebben.
En dan hadden we ook nog hooggeëerd bezoek vorige week, mijn middelbare schoolvriendin Violanda was voor werk in Kenia en kwam een weekend langs. Dat was leuk! Ze moest wel semi-verplicht mee naar een Halloween kampeerweekend, want dat stond al lang gepland. Dus ze heeft mooie uitdossingen gezien en de zakken vol snoep mogen aanschouwen. Wat een raar feest eigenlijk, zoooooveel snoep, voorraad voor een heel jaar denk ik. Volgens mij is het in Nederland ook steeds populairder aan het worden, of niet?
Op school is het druk deze weken, kinderen moeten uitvindingen maken, best wel veel huiswerk doen voor Nederlandse en Engelse school, meedoen aan zwemwedstrijden, sportdag en dan ook nog een schoolkamp voor Paris volgende week. Allemaal heel leuk, maar soms best wel vol. Volgende week viert Paris zijn 10e verjaardag (ja jeempie, alweer bijna 10..), en mijn verjaardag is afgelopen week in kleine kring gevierd, uit eten met z’n vijven en gisteren ook nog uit eten met vrienden.
Inmiddels zijn de repetities voor de pantomime van dit jaar gestart, het is net zo chaotisch als vorig jaar, dus Marten is heel blij dat ie dit keer meespeelt en niet alle regelzaken en verantwoordelijkheid op zich hoeft te nemen (en ik ook).
Nou en dat was ons kleine leven in een notendop. Binnenkort meer, ik zal Marten proberen te overtuigen om ook weer eens een bijdrage te leveren aan heet blog.
-
08 November 2014 - 19:55
Hester:
Leuk hoor om weer het wel en wee van jullie leven daar te lezen!
Groet van Hester -
09 November 2014 - 11:06
Sytske:
Leto ziet er heel professioneel (en zwoel) uit met haar zwemteam! -
09 November 2014 - 12:10
Marion:
Ik ben vóór Umaganda! Ga ik hier (al is het in ons eigen huis) ook invoeren, haha! Maar op de foto zag ik toch weinig onkruidwiedende mensen. Ook weinig onkruid trouwens, ze waren vast net klaar.
Lijkt wel op jou pimp-de-straat-actie in Rotterdam, Inger!
Halloween komt inderdaad Nederland binnensluipen, Jorrit en Maike hadden een fanfare-optreden; lopend/'dansend' en verkleed als griezels terwijl ze Thriller van MJackson speelden, lampionnenoptocht erachter aan... En daarnaast zijn zij een paar keer naar de Fright Nights in Walibi geweest, waarbij het ophalen om 23 uur voor mij minstens even indrukwekkend was als de avond zelf voor het jeugdige volk: tegen 2 uur 's nachts waren we uit de ophaal-file.
Voor jullie veel plezier op kamp, met zwemmen, werken, leren, voetballen en reizen en pantomimen en meer,
liefs, Marion -
09 November 2014 - 14:38
Marjo:
Wat een mooi verhaal weer, Inge, dankjewel.
Ei(licht)geel of eigroen/rood/enz., wat werd het?
Rwanda is duidelijk anders (gelukkig), maar het mooiste vind ik de uitnodiging aan jezelf om er binnen te mogen! W.s. hoefde je geen enveloppe met Rwandese postzegel erbij te hebben?
Wat halloween betreft is bij ons in de wijk een griezeltocht geweest op zaterdagavond een week geleden. Over snoep heb ik niks gehoord, maar er zijn kinderen die na een paar minuten al afhaken, zo eng vinden ze het!! In een buurwijk hebben ze niet een park met vijvers waar je dus echt griezelige dingen kunt laten gebeuren, dus daarvan komen kinderen naar onze wijk die avond, terwijl de bangertjes uit onze wijk die het niet trekken de griezelavond in die buurwijk bezoeken, Iedereen tevreden!
Met Sint maarten komen ze na delampionoptocht langs de deur, d.w.z. ze mogen alleen aanbellen als er een brandende kaars in de vensterbank staat. Dan krijgen ze snoep of fruit (niet zo leuk natuurlijk).
Succes met alle activiteiten, liefs, Marjo
-
04 Januari 2015 - 20:44
Ivanna:
Wat leuk weer die foto's! Het is weer even geleden, maar de meiden zijn nog zo herkenbaar (wel een heel stuk groter!). Juno's oud klasgenoten (Chloe, Olivia, Barry, Sam, Marieloe, etc.) zitten inmiddels in groep 3. Vanaf groep 4 zitten alle klassen sinds dit schooljaar in een mooi, nieuw gebouw aan de overkant. Lente, Julia en Isis zie ik dus allemaal heel weinig.
Van Juno en Leto zie ik gelukkig nog af en toe een foto voorbij komen!
Groetjes aan de meiden en Paris natuurlijk (10 alweer!)
Groetjes Ivanna
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
